Heemschut's commissie Amsterdam heeft de gemeente vragen gesteld over de aanleg van groene perken in de Amsterdamse grachtengordel. De commissie snapt dat de groene perken de stad moeten opfleuren, maar vindt dat de aanleg niet past in het historische en beschermde beeld van de stad.
We begrijpen zeer goed het uitgangspunt: groene perkjes ‘fleuren’ het straatbeeld op en passen in een beleid van een groene stad. Echter, deze groenperken passen absoluut niet in het historische karakter van de grachten, en dit historische karakter wordt juist aangetast door de groenperken.
Wij vragen ons daarom af:
• Wat is de noodzaak van enkele groenperken op kades van grachten die al zo groen zijn?
• Is de aanleg van deze groenperken in lijn met het beleid voor het beschermde stadsgezicht
en afgestemd met de afdeling Monumenten en Archeologie?
• Waarom wordt bij de aanleg van deze groenperken afgeweken van de bestaande Puccinimethode in Amsterdam?
Nieuw groen in historisch groen
Wij zien niet de toegevoegde waarde van groenperken in een gebied dat al zo groen is. We begrijpen dat er ruimte vrijkomt wanneer parkeerplekken aan de grachten verdwijnen en dat de stad klimaatbestendig gemaakt dient te worden, maar deze perkjes op de kades voegen vrijwel niets toe aan de bestaande groenstructuur in de binnenstad. De brede grachten zorgen effectief voor het afvoeren van het water, terwijl het groen van de grachten juist in belangrijke mate ordt bepaald door de prachtige, grote, monumentale bomen.
De kansen om te vergroenen in de binnenstad liggen in de binnentuinen, door beleid toe te passen dat het bebouwen en verstenen van binnentuinen voorkomt en terugdraait. Vanuit het uitgangspunt van een klimaatbestendige stad zijn deze groenperken dus niet relevant.
