Het werkeiland in Lelystad heeft de status van gemeentelijk monument gekregen. Heemschut heeft jaren gevochten voor het behoud van dit stukje unieke erfgoed.
Onlangs zijn de monumentenschildjes op de huisjes geplaatst. Op 12 december 2017 heeft het college van Lelystad besloten om diverse gebouwen en terreinen op het Werkeiland aan te wijzen als gemeentelijk monument conform artikel. 3 van de Erfgoedverordening 2010 gemeente Lelystad. Met deze aanwijzing wordt een bijdrage geleverd aan het behoud van het cultuurhistorische karakter van het Werkeiland. Deze monumentenstatus wordt kenbaar gemaakt met dit speciale schildje op de gebouwen.
Voor de drooglegging van Oostelijk Flevoland, was door de oorlog, geen geld. Totdat de Verenigde Staten in 1950 via het Marshall-Plan geld ter beschikking stelde. De drooglegging van Oostelijk Flevoland startte in juni 1950. Zo’n 90 kilometer dijk moest worden aangelegd. Het werkeiland ‘Lelystad’, ook bekend als ‘perceel P’ is belangrijk voor de ontstaansgeschiedenis van Oostelijk Flevoland. De omdijking en inpoldering begon met werkzaamheden voor het werkeiland. Vanuit dit eerste stuk dijk midden in het IJsselmeer startte men met het aanleggen van de dijken. Perceel P werd als eiland midden in het IJsselmeer aangelegd. Op de plek waar met de werkzaamheden begonnen zou worden, had de Kadestrale Dienst in 1949 een zogenaamd Snelliuspunt bepaald. Op 31 oktober 1949 werd er een dukdalf geplaatst. Het werkeiland fungeerde als opslag-, werk- en woonplaats van de arbeiders en hun gezinnen. In 1951 kwamen de eerste bewoners. In eerste instantie woonde zij in houten barakken aan een straatje dat 'De Lange Jammer' werd genoemd. In de jaren 50 bestonden er op het werkeiland nog geen straatnamen.
Heemschut heeft jaren gestreden voor bescherming van dit unieke erfgoed.