De Middelburgse architect Johan de Koning is door de commissie Zeeland van Heemschut naar voren geschoven als klankbord voor de gemeenteraad van Middelburg in de discussie over het behoud van de karakteristieke Briëtwoningen in de stad. Heemschut probeert grootschalige sloop van deze bijzondere woningen te voorkomen. In een brief aan de raadsfracties stelt Heemschut de deskundige voor.
Vorige week maakte de eigenaar van de woningen, Woongoed Middelburg, bekend niks te zien in het behoud van de 135 karakteristieke woningen. Zij gaan voor sloop en nieuwbouw van de wijk uit de Wederopbouwperiode.
Heemschut neemt geen genoegen met dit standpunt en heeft de gemeenteraad aangeschreven die eerder een discussie over de toekomst van de wijk uitstelde. "Van de zijde van Heemschut bieden wij u aan om ook als klankbord voor de vorming van uw mening de Middelburgse architect Johan de Koning te raadplegen over alternatieven, mogelijkheden en onmogelijkheden. Met het perspectief van renovatie als invalshoek en over wat meer en minder waardevol is in de wijk uit cultuurhistorisch oogpunt. Hij heeft zich specifiek op de hoogte gesteld van de problematiek rondom de Briëtwoningen en de wijk Het Zand. Johan de Koning heeft van Heemschut alle ruimte gekregen een dergelijke gedachtewisseling
met u gestalte te geven", aldus de commissie.
Heemschut en het Cuypersgenootschap dringen aan op het behoud van de woningen. Daarbij worden de raadsleden opgeroepen om alle mogelijkheden te gebruiken om de wijk te behouden.
De erfgoedbeschermers wijzen er op dat in er in “Middelburg Monumentenstad” een gat valt in het verhaal van de naoorlogse Wederopbouw als de huizen worden gesloopt. Voor huurwoningen voor arbeiders zou de binnenstad bij herbouw immers geen ruimte meer bieden. Sloop van deze wijk zien we als een amputatie van de materiële getuigenis daarvan. Belangrijke (steden)bouwkunst voor arbeiders is niet minder representatief voor de Wederopbouwperiode dan markante openbare gebouwen.
Ook stedenbouwkundig is het een bijzondere wijk door de wijze waarop stratenplan, geleding van- en kleurgebruik in- de dwarsstraatjes, de verschijningvorm en detaillering van gevels en kappen zijn vormgegeven. Kenmerkend zijn ook de grote tuinen die arbeiders in staat moesten stellen voor een belangrijk deel in de eigen voedselvoorziening te voorzien. In deze tijd zou uit kostenoverwegingen een dergelijk bouwplan niet meer denkbaar zijn. Alleen al daarom verdient deze karakteristieke wijk het om te worden behouden door hoogwaardige renovatie.
