‘Een absolute zeldzaamheid in Nederland, met een bijzondere, beeldbepalende betekenis van het gehele complex voor het aanzien van zijn omgeving in een natuurlijke relatie van de mens met de natuur. Bungalowpark Het Teesinkbos heeft nog een architectonische gaafheid met een hoge ensemblewaarde.’ Met dit belangrijke argument hebben de Stichting Historische Sociëteit Enschede-Lonneker, de Erfgoedvereniging Heemschut en de Stichting het Cuypersgenootschap het college van B. en W. van de gemeente Enschede verzocht de monumentenstatus te verlenen aan dit bungalowpark.
In 1963 kreeg architect Nico Zantinge de opdracht om op het terrein van het landgoed Het Teesink een nieuwe woonvorm te creëren. Dit landgoed was eigendom van de familie Van Heek, eigenaren van de Boekelose Stoomblekerij. Het bungalowpark kreeg de naam “Het Teesinkbos’. De bungalows werden gebouwd in de jaren 1966-1969. Aan de Bastinglaan en Henry Dunantlaan te Boekelo kwamen 69 bungalows, 40 vrijstaande bungalows en 29 semi-bungalows in 4 hoofdtypes.
Hiermee werd samen met het aangelegde groen een wel haast unieke woonomgeving geschapen. Het Teesinkbos is gelijktijdig ontstaan met de Technische Universiteit Twente. Het bungalowpark was zeer in trek bij het personeel van de universiteit. Nico Zantinge, werd bij dit project sterk geïnspireerd door Deense, Finse, Griekse en Mexicaanse architectuur, die hij zag tijdens zijn reizen. Ook werd hij als architect sterk beïnvloed door het werk van architecten als Herman Hertzberger en Herman Haan. Hij had regelmatig contact met zijn studiegenoot Piet Blom, ontwerper van de mensa TH-Twente.
Nico Zantinge wilde voor de bewoners van de bungalows een maximum aan natuurgenot en privacy creëren. Essentie van zijn architectuur is dat je een soort geluksgevoel ervaart in en om de bungalows met nadruk op het wonen in het groen. Dat maakt zijn plan zo bijzonder. De woningen zijn geopend naar de natuur, die als het ware de huizen binnenkomt.
In het plan is verder bepaald dat de 3 ha. groen, aangelegd als plantsoen, beplant zou worden met zoveel mogelijk in de omgeving voorkomende planten en bomen. Zo wordt de natuurlijke samenhang, ontstaan door het groen, gewaarborgd. Voor het plan werd een speciale opmetingstekening gemaakt van de bomen om te voorkomen dat er bomen zouden sneuvelen.
De uniformiteit in vormgeving en kleur bij de verschillende woningtypen zorgt voor eenheid in verscheidenheid. De consequente toepassing van dezelfde kleur voor de kozijnen (zwartgeverfd; zowel buiten, als binnen) en ook het gebruik van de gele baksteen draagt bij aan de eenheid van de wijk.
Het Teesinkbos is het eerste voorbeeld van gebruik van Deense stedenbouw en architectuur in Nederland. Hierbij is heel kenmerkend dat de huizen in het groen zijn geplaatst en waarbij om de huizen veel openbaar groen is en de straten veelal slingeren. Dit wijkt dus behoorlijk af van soortgelijke wijken met een recht stratenpatroon en voor- en achtertuinen, die in de jaren 60 werden gebouwd. De erfgoedorganisaties vinden daarom dat dit unieke complex beschermd moet worden , zeker in het kader van de waardering van architectuur uit de jaren zestig tot tachtig, die langzamerhand toeneemt.