Nieuwsbericht

Zo komt bijvoorbeeld de stadsvernieuwing goed op gang, waarbij er na veel protest steeds meer aandacht komt voor de inspraak van buurtbewoners en het behoud van de stedelijke structuur. Daarnaast worden er spraakmakende kantoorprojecten gerealiseerd. Ook ontstaan nieuwe architectuurstromingen als het postmodernisme en het organische en ecologische bouwen.

Hoewel deze periode van grote architectuur- en cultuurhistorische betekenis is voor de stad hebben de meeste bijzondere gebouwen uit deze periode nog geen enkele vorm van bescherming. Slechts een enkel pand is monument. Na dertig tot veertig jaar zijn de gebouwen echter aan renovatie toe en wordt er vaak snel over sloop gesproken. Een belangrijke periode dreigt uit het geschiedenisboek van de stad gesloopt te worden. Heemschut heeft in 2018 een lijst opgesteld van 65 bouwwerken die representatief zijn voor de Post ’65-periode en vervolgens wethouder Touria Meliani verzocht om te komen tot een actief beleid voor het behoud van het Post ’65-erfgoed. Omdat dit beleid er nog niet is en wij met de ene na de andere sloopmelding in Amsterdam worden geconfronteerd zet Heemschut nu in op een snelle bescherming van de belangrijke gebouwen uit de periode.

Heemschut heeft daarom de betrokken stadsdelen verzocht om de volgende gebouwen te beschermen als monument:

1. Paviljoen Tolhuistuin (voorm. Shell-kantine), IJpromenade 2 (Noord), architect Arthur Staal, 1971-1974.

2. Cluster woningen en bedrijfsruimten, Palmdwarsstraat 1-37, 39-81 en 16-42 e.o. (Centrum), architecten Aldo van Eyck en Theo Bosch, 1972-1981.

3. Gemaal Halfweg, Wethouder van Essenweg 2-3 (Westpoort), architect Dick Slebos en Ingenieurs-bureau DHV, 1975-1977.

4. IJdoornlaanbrug over het Noordhollands Kanaal (Noord), architect Dirk L. Sterenberg, 1983.

5. Woningen, atelierwoningen en bedrijfsruimten, Zwanenburgwal 218-230 hoek Staalstraat (Centrum), architect Paul De Ley, 1984-1986.